Είναι μια σχετικά απλή διαδικασία στην οποία το σπέρμα, συγκεντρώνεται και προετοιμάζεται στο εργαστήριο επιλέγοντας τα καλύτερα σπερματοζωάρια. Το σπέρμα μετά ενίεται μέσω καθετήρα στη γυναικεία μήτρα κοντά στην περίοδο της ωορρηξίας. Αυτή η θεραπεία βασίζεται και προυποθέτει τη φυσική ικανότητα του σπέρματος να φθάνει και να γονιμοποιεί το ωάριο. Ο σκοπός της μεθόδου είναι να αυξήσει τον αριθμό των καλών σπερματοζωαρίων που φθάνουν στους ωαγωγούς, παρακάμπτοντας πιθανά προβλήματα πρόσβασης, και έτσι να αυξάνεται η πιθανότητα γονιμοποίησης.

Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει με το σπέρμα του συντρόφου ή δωρητή. Αναλόγως του προβλήματος, μπορεί να χρειαστεί η γυναίκα να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή για να διεγερθούν οι ωοθήκες και να αναπτύξουν περισσότερα του ενός ωάρια κάθε φορά.

Επιλέγεται συνήθως από νεαρά ζευγάρια που προσπαθούν να συλλάβουν τουλάχιστο για 1 χρόνο αλλά δεν βρίσκουν τους λόγους της υπογονιμότητας. Μπορεί να είναι αποτελεσματική όταν χρησιμοποιείται σπέρμα δωρητή και σε περιπτώσεις χαμηλού αριθμού σπερματοζωαρίων, φτωχής κινητικότητας, τραχηλικής στειρότητας και ανοσολογικών ανωμαλιών.

Αντίθετα με την τεχνητή γονιμοποίηση δεν απαιτείται συλλογή ωαρίων ή γενική αναισθησία και είναι δημοφιλής σαν θεραπεία για συγκεκριμένα προβλήματα στειρότητας. Τα ποσοστά επιτυχίας ποικίλουν αλλά αν το πρόβλημα σχετίζεται με την ικανότητα των σπερματοζωαρίων να φτάσουν στο ωάριο και γενικά την προσβασιμότητα,μπορεί να είναι άριστη επιλογή. Αν υπάρξουν αρκετές αποτυχίες της μεθόδου, άλλες τεχνικές μπορούν να δώσουν καλύτερα ποσοστά επιτυχίας ανά προσπάθεια και ίσως να είναι ενδεδειγμένες.